از زمانی که تاریخ بیاد دارد تجارت، داد و ستد و سفرهای بازرگانی در همه جای دنیا رونق داشته و تا قبل از مرزبندی کشورها تجار و بازرگانان به عنوان سفیران صلح و تجارت همه کشورهای دنیا را در پنج قاره در می نوردیدند و با مرتفع کردن نیازهای مادی مردم، ثروت و رفاه را به ارمغان می آوردند. اما بعدها رقابت میان بازرگانان و شرکت های تجاری موجب شد که برخی از این شرکت ها بویژه بعد از پایان جنگ جهانی دوم برای کسب برتری و ثروت و درآمد خالص بسیاری از مرزهای اخلاق زیست محیطی را در هم شکسته و با تولید انبوه و بازاریابی بدون توجه به صدمات وارده به اخلاقیات و محیط زیست خود را قویتر و قدرتمندتر سازند تا جایی که حتی انعقاد معاهداتی نظیر استکهلم 1972، ریودوژانیرو 1992، کیوتو 1992، کیوتو1997، کپنهاک 2010، ریودوژانیرو دو و اجلاس پاریس اواخر سال 2015 نیز به صورت جدی و قابل قبول نتوانسته روحیه اومانیستی و مرکانتلیستی پاره ای از شرکت ها را تقلیل دهد. از سوی دیگر پیروان و فرهیختگان ادیان الهی نیز سکوت نکرده و آموزه های اعتقادی را به عنوان ضمانت اجرای اخلاقی و معنوی احترام به محیط زیست یاد آوری و از آن دفاع کرده اند از جمله آموزه های فقهی اسلام نیز با دستی پر به میدان آمده و پاسداری از این امانت الهی را متذکر شده است.در این مقاله تلاش داریم تا پاره ای از تعهدات خاص و مثبت شرکت های تجاری را در قبال حفاظت ازمحیط زیست با تاکید بر مبانی فقهی بر شماریم.
ابتدای صفحه