بررسی تطبیقی کنوانسیون‌های بین المللی و آموزه‌های فقهی در خصوص حقوق جنگ

جنگ یک رفتار غیر متعارف در روابط میان دول محسوب می شود اما در طول تاریخ بشر آن چنان تکرار گردیده که گویا بدون وقوع آن امکان حیات پادشاهان، امپراطوران و سلاطین وجود نداشت در حالی که با اندکی خویشتنداری می شد به این رویداد تلخ پایان داد. آن چه که در حیات بشری در طول قرن های گذشته اتفاق افتاده این بود که بسیاری از پادشاهان مقتدر و باصلابت چنین می‎اندیشیدند که تنها راه حفظ تاج و تخت انتخاب یکی از دو شیوه غالب و فاتح شدن یا مغلوب و شکست خوردن است در حالی که تجارب دوستی و وحدت کشورها در بسیاری از عرصه های تاریخی خام بودن این خیال را به اثبات رسانده است و اصلا یکی از اهداف ارزشمند تمام ادیان الهی و به ویژه دین رحمت آور اسلام پایان دادن به جنگ، کشتار، تجاوز، خونریزی و وحشیگری در جهان با بر افراشتن پرچم توحید و اطاعت از آموزه‌های پیامبران موحد و صلح‌دوست الهی است. در این رابطه اسلام نیز گامهای بی نظیری برداشته و مقررات فقه راجع به حقوق جنگ و رعایت اخلاق در عرصه پیکارها از همه اسناد بین المللی که تاکنون به تصویب رسیده فراتر و ارزشمند تر است که مطالعه مطالب بعدی صحت این فرضیه را اثبات خواهد کرد.